سرخ و سبز

یا رب الحسین... بحق الحسین... اشفع صدرالحسین... بظهور الحجة

> ما میراث دار گذشته ای سرخ هستیم و امیدوار به آینده ای سبز... و زندگی مان مدام درین سرخی و سبزی غوطه ور است همچون ماهی در دریا. 

                          

> کدام گذشته؟ گذشته ای که حسین(ع) آنرا برای ابدیت ترسیم کرد تا نوع بشر با تمسک و چنگ زدن به آن راه عزت و آزادگی را بپیماید. امامی که درس قربانی کردن و قربانی شدن در راه خدا و آرمانهای اسلامی را به ما یاد داد و اوست معلمی برای همیشه انسانها...

> امامی که رفتن را و چگونه رفتن را به ما آموخت... امر به خوبیها و نهی از بدیها و زشتیها را سرلوحه نهضتی قرار داد که بعدها خیلی ها مثل گاندی الگوی حرکتشان را "فرهنگ عاشورایی" معرفی کردند. فرهنگی که روح ظلم ستیزی و عشق به آزادگی و تلاش و تکاپو در تار و پود آن موج میزند و «روزمرّگی» و «روز مرگی» را از ضمیر انسانها پاک میکند و درست همین بخش از اسلام است که لرزه و رعشه بر اندام استکبار میاندازد.

> و اما این روزها در سرزمینی که روزگاری رسول الله(ص) رو بسوی آن نماز میخوانده، بزرگترین منکر روزگار، صهیونیسم خونخوار صفاک نسل کش جانی جنایتکار ، سرگرم سلاخی برادران و خواهران ما در غزه است ، در سکوت معنادار مجامع بین المللی و اعراب خودفروخته که بخواب زمستانی رفته اند یا برده شده اند یا خود را بخواب زده اند...! و درین میان از سنگ صدای ناله بلند است و از اینها همچنان سکوت...

آیا وقت آن نشده است که در روح ملل و دول جهان اسلام "فرهنگ عاشورایی" به جریان درآید فرهنگ والا و پویایی که در آن، فرد حاضر است نه تنها جان خود بلکه اهل و عیال و مال خود را هم فدای اسلام و آرمانهای آن نماید و یادمان باشد که اسلام ناب محمدی هنوز زنده است چون یاد حسین(ع) و تفکر و آرمانهای او زنده است و یادمان باشد که باید عبرت های عاشورا را در ذهن و دل خود برای همیشه  نگه داریم

> ...و آینده هم ازآن ماست و این قول و وعده خدا به ماست که «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» و این وعده ای حتمی است چراکه «ان الله لا یخلف المیعاد». همین.